วัดหน้าพระธาตุ เป็นโบราณสถานร้างในตำบลจักรสีห์ อำเภอเมืองสิงห์บุรี จังหวัดสิงห์บุรีเดิมชาวบ้านเรียกว่า วัดหัวเมือง หรือ วัดศรีษะเมือง เปลี่ยนชื่อมาเป็น "วัดหน้าพระธาตุ" ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว[1] สันนิษฐานว่าสถานที่บริเวณนี้จะเป็นที่ตั้งของเมืองสิงห์บุรีเก่าและเชื่อกันว่าเป็นวัดที่ตั้งอยู่ริมลำน้ำจักรสีห์บริเวณเมืองสิงห์เก่ากรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานเมื่อวันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2478 เมื่อ พ.ศ. 2542–2543 รัฐบาลได้อนุมัติงบประมาณเพื่อดำเนินการขุดแต่งและบูรณะปรับปรุงสภาพแวดล้อมวัดหน้าพระธาตุ[2]พื้นที่ของวัดตั้งอยู่บนลานดินยกพื้นสูง มีแผนผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ขนาดประมาณ 43 x 116 เมตร ล้อมรอบด้วยกำแพงแก้ว มีพระปรางค์สูงประมาณ 8 วา[3] ทำเป็นรูปครุฑยุดนาคขนาบด้วยอสูรถือกระบองชั้นอัสดง ประดับอยู่เหนือชั้นเชิงบาตร มีการตกแต่งเป็นสถาปัตยกรรมแบบศิลปะอยุธยาตอนต้นราวพุทธศตวรรษที่ 21 จากรูปแบบรูปปั้นครุฑและอสูรที่ถือกระบอง โดยการก่ออิฐเพิ่มเติมเป็นซุ้มจรนัมทั้งสี่ด้าน ตั้งแต่ฐานศิลาแลงขึ้นไปก่อด้วยอิฐย่อมุมทรงปรางค์ กลีบขนุนปรางค์ก่อด้วยอิฐ ทิศตะวันออกของพระปรางค์มีพระวิหารหลวง ทิศตะวันตกเป็นพระอุโบสถ และมีเจดีย์กลมเรียงรายหลายองค์ ซึ่งมีลักษณะศิลปะอยุธยาตอนปลาย ศาลาโถง เตาเผาอิฐ และ โรงผสมบูน ตั้งอยู่ภายในอีกหลายแห่ง